De Compassione Beatae Mariae


Stabat mater dolorosa

iuxta crucem lacrimosa

   dum pendebat filius,

cuius animam gementem,

contristantem et dolentem

    pertransivit gladius.


O quam tristis et afflicta

fuit illa benedicta

   mater unigeniti,

quae maerebat et dolebat

et tremebat, dum videbat

  nati poenas incliti.


Quis est homo, qui non fleret

matrem Christi si videret

     in tanto supplicio?

Quis non posset contristari,

piam matrem contemplari

   dolentem cum filio?


Pro peccatis suae gentis

vidit Jesum in tormentis

   et flagellis subditum;

vidit suum dulcem natum

morientem, desolatum

    dum emisit spiritum.



Pia mater, fons amoris

me sentire vim doloris

     fac, ut tecum lugeam;

fac, ut ardeat cor meum

in amando Christum Deum

   ut sibi complaceam.


Sancta mater, istud agas,

crucifixi fige plagas

   cordi meo valide,

tui nati vulnerati,

tam dignati pro me pati

   poenas mecum divide!


Fac me vere tecum flere,

crucifixo condolere,

   donec ego vixero;

iuxta crucem tecum stare

et me tibi sociare

   in planctu desidero.


Virgo virginum praeclara,

mihi iam non sis amara,

    fac me tecum plangere,

fac, ut portem Christi mortem,

passionis eius sortem

    et plagas recolere.


Fac me plagis vulnerari

cruce fac inebriari

   ob amorem filii;

inflammatus et accensus

per te, virgo, sim defensus

   in die iudicii.


Fac me cruce custodiri,

morte Christi praemuniri,

     confoveri gratia.

Quando corpus morietur

fac, ut animae donetur

   paradisi gloria.