CARMINA CANTABRIGIENSIA – Cambridgeské písně (10.-11. stol)


Modus Liebinc – pohádka o „sněžném dítěti“

1a        Aduertite,

            Omnes populi,

            Ridiculum

            Et audite, quomodo

            Sueuum mulier

            Et ipse illam

            Defraudaret.

1b        Constantie

            Ciuis Sueuulus

            Trans equora

            Gazam portans nauibus

            Domi coniugem

            Lasciuam nimis

            Relinquebat.

2a        Vix remige

            Triste secat mare,

            Ecce subito

            Orta tempestate

             furit pelagus,

            Certant flamina,

            Tolluntur fluctus,

            Post multaque exulem

            Vagam littore

            Longinquo nothus

            Exponebat.

2b        Nec interim

            Domi uacat coniunx;

            Mimi aderant,

            Iuuenes secuntur,

            Quos et inmemor

            Viri exulis

            Excepit gaudens

            Atque nocte proxima

            Pregnans filium

            Iniustum fudit

            Iusto die.

3a        Duobus

            Volutis annis

            Exul dictus

            Reuertitur.

            Occurrit

            Infida coniux

            Secum trahens .

            Puerulum.

            Datis osculis

            Maritus illi

            "De quo", inquit, "puerum

            Istum habeas,

            Dic, aut extrema

            Patieris."

3b        At illa

            Maritum timens

            Dolos uersat

            In omnia.

            "Mi", tandem,

            "Mi coniux", inquit,

            "Vna uice

            In Alpibus

            Niue sitiens

            Extinxi sitim.

            Inde ergo grauida

            Istum puerum

            Damnoso foetu

            Heu gignebam."

4a        Anni post hec quinque

            Transierunt aut plus,

            Et mercator uagus

            Instaurauit remos:

            Ratim quassam reficit,

            Vela alligat

            Et niuis natum

            Duxit secum.

4b        Transfretato mari

            Producebat natum

            Et pro arrabone

            Mercatori tradens

            Centum libras accipit

            Atque uendito

            Infante diues

            Reuertitur.

5a        Ingressusque domum

            Ad uxorem ait:

            "Consolare, coniux,

            Consolare, cara:

            Natum tuum perdidi,

            Quem non ipsa tu

            Me magis quidem

            Dilexisti.

5b        Tempestate orta

            Nos uentosus furor

            In uadosas sirtes

            Nimis fessos egit,

            Et nos omnes grauiter

            Torret sol,

at ille nivis natus

            Liquescebat."

6          Sic perfidam

            Sueuus coniugem

            Deluserat;

            Sic fraus fraudem uicerat:

            Nam quem genuit

            Nix, recte hunc sol

            Liquefecit.