TYLKO SIĘ NIE DENERWUJ
Ona: Wiesz, mam wspaniały pomysł. Jedźmy na święta do Zakopane-
go!
On: Dziecinko, to jest, niestety, nierealne. Wiesz przecież, ile taka
wyprawa l kosztuje.
Ona: No, dobrze, możemy nie jechać, tylko się nie denerwuj.
On: A czy ja się denerwuję?
Ona: Przecież nie mówię, że się denerwujesz. Mówię tylko, żebyś się
nie denerwował, bo ostatnio strasznie się zrobiłeś nerwowy.
On: Nic podobnego, wydaje ci się.
Ona: O widzisz, już się denerwujesz. To na pewno z przemęczenia. Taki
wypoczynek w Zakopanem świetnie by ci zrobił.
On: Przecież ci tłumaczę, kochanie, że nas teraz nie stać.
Ona: A czy ja mówię, żebyśmy jechali? Mówię tylko, że taki wypoczynek
dobrze by ci zrobił, a ty się od razu denerwujesz. Czy ja coś złego
powiedziałam?
On: Nie. A dlaczego pytasz?
Ona: Bo mówisz do mnie takim sztucznie spokojnym tonem.
On: Mówię zupełnie naturalnym tonem.
Ona: Gdybyś był naturalny, to byś nie mówił takim spokojnym tonem.
Tylko chcesz ukryć zdenerwowanie. Z czego ty się zrobiłeś taki
nerwowy ostatnio? Wcale mi na tym Zakopanem tak szalenie nie
zależy, żebyś miał się aż tak o to denerwować.
On: Ja się nie denerwuję.
Ona: Przestańmy mówić o tym Zakopanem, jeśli to ma cię tak denerwować.
Ale skoro już sam wracasz do tego tematu, to możemy
sobie wynająć pokój i stołować się2 na mieście.
On: Zostaw już to Zakopane, proszę cię.
Ona: Na tym polega twój fatalny stan nerwów, że nie wiesz, czego chcesz.
Zaczynasz mówić o Zakopanem, a po chwili robisz mi scenę', że ci
odpowiadam. Przecież mógłbyś mi spokojnie, bez zdenerwowania
J
:J
Ser::
w
z
w
O
w
Z
I..U
(/)
O
~--l
~
25