De compassione beatae Mariae



Stabat mater dolorosa
juxta crucem lacrimosa

dum pendebat fFilius,

cuius animam gementem,
contristantem et dolentem

pertransivit gladius.

O quam tristis et afflicta
fuit illa benedicta

mater Unigeniti,

quae moerebat et dolebat
et tremebat, dum videbat

nati poenas incliti.

Quis est homo, qui non fleret
matrem Christi si videret

in tanto supplicio?

Quis non posset contristari,
piam matrem contemplari

dolentem cum filio?

Pro peccatis suae gentis
vidit Iesum in tormentis

et flagellis subditum;

vidit suum dulcem natum
morientem, desolatum,

dum emisit spiritum.

Pia mater, fons amoris
me sentire vim doloris

fac, ut tecum lugeam;

fac, ut ardeat cor meum
in amando Christum Deum,

ut sibi complaceam.

Sancta mater, istud agas,
crucifixi fige plagas

cordi meo valide,

tui nati vulnerati,
tam dignati pro me pati

poenas mecum divide!

Fac me vere tecum flere,
crucifixo condolere,

donec ego vixero;

juxta crucem tecum stare
et me tibi sociare

in planctu desidero.

Virgo virginum praeclara,
mihi iam non sis amara,

fac me tecum plangere,

fac, ut portem Christi mortem,
passionis eius sortem

et plagas recolere.

Fac me plagis vulnerari
cruce fac inebriari

ob amorem filii;
inflammatus et accensus
per te, virgo, sim defensus

in die iudicii.

Fac me cruce custodiri,
morte Christi praemuniri,

confoveri gratia.
Quando corpus morietur
fac, ut animae donetur

paradisi gloria.