Institutum Studiorum Classicorum Universitatis Masarykianae


                              Antická metrika (cvičný zápočtový test)


Jméno a příjmení:

Obor studia:

                 Datum:


Proveďte metrický rozbor následujících ukázek.

Identifikujte metra ukázek a popište je.



I.              Contigeris nostros, Caesar, si forte libellos,
     terrarum dominum pone supercilium.
Consuevere iocos vestri quoque ferre triumphi,
     materiam dictis nec pudet esse ducem.
Qua Thymelen spectas derisoremque Latinum,
     illa fronte precor carmina nostra legas.
Innocuos censura potest permittere lusus:
     lasciva est nobis pagina, vita proba.


II.           Vivamus, mea Lesbia, atque amemus,
rumoresque senum severiorum
omnes unius aestimemus assis!
soles occidere et redire possunt:
nobis cum semel occidit brevis lux,
nox est perpetua una dormienda.
da mi basia mille, deinde centum,
dein mille altera, dein secunda centum,
deinde usque altera mille, deinde centum.
dein, cum milia multa fecerimus,
conturbabimus illa, ne sciamus,
aut ne quis malus invidere possit,
cum tantum sciat esse basiorum.





III.        Ille mi par esse deo videtur,
ille, si fas est, superare divos,
qui sedens adversus identidem te
     spectat et audit
dulce ridentem, misero quod omnis
eripit sensus mihi: nam simul te,
Lesbia, aspexi, nihil est super mi
     <vocis in ore;>
lingua sed torpet, tenuis sub artus
flamma demanat, sonitu suopte
tintinant aures gemina, teguntur
     lumina nocte.
otium, Catulle, tibi molestum est:
otio exsultas nimiumque gestis:
otium et reges prius et beatas
     perdidit urbes.


IV.         Multis ille bonis flebilis occidit,
nulli flebilior quam tibi, Vergili.
Tu frustra pius, heu, non ita creditum
     poscis Quintilium deos.

Quid si Threicio blandius Orpheo
auditam moderere arboribus fidem?
Num vanae redeat sanguis imagini,
     quam virga semel horrida,

non lenis precibus fata recludere,
nigro conpulerit Mercurius gregi?
durum: sed levius fit patientia
      quicquid corrigere est nefas.


V.            Iam Daedaleo nocior Icaro
visam gementis litora Bosphori
     Syrtisque Gaetulas canorus
     ales Hyperboreosque campos.

 Me Colchus et qui dissimulat metum
 Marsae cohortis Dacus et ultimi
     noscent Geloni, me peritus
     discet Hiber Rhodanique potor.

 Absint inani funere neniae
 luctusque turpes et querimoniae;
     conpesce clamorem ac sepulcri
     mitte supervacuos honores.

VI.         Miser Catulle, desinas ineptire,
et quod vides perisse perditum ducas.
fulsere quondam candidi tibi soles,
cum ventitabas quo puella ducebat
amata nobis quantum amabitur nulla.
ibi illa multa cum iocosa fiebant,
quae tu volebas nec puella nolebat,
fulsere vere candidi tibi soles.
nunc iam illa non vult: tu quoque impotens noli,
nec quae fugit sectare, nec miser vive,
sed obstinata mente perfer, obdura.
vale puella, iam Catullus obdurat,
nec te requiret nec rogabit invitam.
at tu dolebis, cum rogaberis nulla.
scelesta, vae te, quae tibi manet vita?
quis nunc te adibit? cui videberis bella?
quem nunc amabis? cuius esse diceris?
quem basiabis? cui labella mordebis?
at tu, Catulle, destinatus obdura.