Item Augustinus, et ponitur De consecracione, distinccione 2^a: „Dum frangitur hostia, dum sanguis
de calice in ora fidelium funditur, quid aliud, quam dominici corporis in cruce ymmolacio eiusque
sanguinis de latere effusio designatur?“

Item Ambrosius,  et ponitur De consecracione, distinccione II^a: „Si, quocienscunque effunditur
sanguis Cristi, in remissionem peccatorum effunditur, debeo merito semper accipere, qui semper
pecco, medicinam sanguinis.“ „Testamentum ergo sanguine constitutum est, quia beneficii divini
sanguis testis est; unde ad tuicionem corporis et anime percipimus, quia caro Cristi pro salute
corporis, sanguis vero pro anima nostra sumitur et effusus est.“

Ieronimus in Sophoniam, et habetur I^a, quaestione I^a: „Sacerdotes, qui eukaristie serviunt et
sanguinem Domini populis eius dividunt, impie agunt in legem Cristi, putantes eukaristiam
imprecantis facere verba, non vitam.“

Gregorius, et ponitur De consecracione, distinccione II^a: „Eius quippe corpus sumitur, eius caro
in salutem partitur populi, eius sanguis non iam in manus infidelium, sed in ora fidelium
funditur.“

Item idem in Omelia paschali sic inquit: „Quis namque sit sanguis Agni, non iam audiendo, sed
bibendo didicistis.“