Prophetia Jonæ

1 ^1 Et factum est verbum Domini ad Jonam, filium Amathi, dicens : ^2 Surge, et vade in Niniven,
civitatem grandem, et prædica in ea, quia ascendit malitia ejus coram me. ^3 Et surrexit Jonas, ut
fugeret in Tharsis a facie Domini, et descendit in Joppen : et invenit navem euntem in Tharsis, et
dedit naulum ejus, et descendit in eam ut iret cum eis in Tharsis a facie Domini. ^4 Dominus autem
misit ventum magnum in mare : et facta est tempestas magna in mari, et navis periclitabatur
conteri. ^5 Et timuerunt nautæ, et clamaverunt viri ad deum suum, et miserunt vasa quæ erant in
navi, in mare, ut alleviaretur ab eis ; et Jonas descendit ad interiora navis, et dormiebat sopore
gravi. ^6 Et accessit ad eum gubernator, et dixit ei : Quid tu sopore deprimeris ? surge, invoca
Deum tuum, si forte recogitet Deus de nobis, et non pereamus. ^7 Et dixit vir ad collegam suum :
Venite et mittamus sortes, et sciamus quare hoc malum sit nobis. Et miserunt sortes, et cecidit
sors super Jonam. ^8 Et dixerunt ad eum : Indica nobis cujus causa malum istud sit nobis : quod est
opus tuum ? quæ terra tua, et quo vadis ? vel ex quo populo es tu ? ^9 Et dixit ad eos : Hebræus
ego sum, et Dominum Deum cæli ego timeo, qui fecit mare et aridam. ^10 Et timuerunt viri timore
magno, et dixerunt ad eum : Quid hoc fecisti ? cognoverunt enim viri quod a facie Domini fugeret,
quia indicaverat eis. ^11 Et dixerunt ad eum : Quid faciemus tibi, et cessabit mare a nobis ? quia
mare ibat, et intumescebat. ^12 Et dixit ad eos : Tollite me, et mittite in mare, et cessabit mare
a vobis : scio enim ego quoniam propter me tempestas hæc grandis venit super vos. ^13 Et remigabant
viri ut reverterentur ad aridam, et non valebant, quia mare ibat, et intumescebat super eos. ^14 Et
clamaverunt ad Dominum, et dixerunt : Quæsumus, Domine, ne pereamus in anima viri istius, et ne des
super nos sanguinem innocentem : quia tu, Domine, sicut voluisti, fecisti. ^15 Et tulerunt Jonam,
et miserunt in mare : et stetit mare a fervore suo. ^16 Et timuerunt viri timore magno Dominum : et
immolaverunt hostias Domino, et voverunt vota.

2 ^1 Et præparavit Dominus piscem grandem ut deglutiret Jonam : et erat Jonas in ventre piscis
tribus diebus et tribus noctibus. ^2 Et oravit Jonas ad Dominum Deum suum de ventre piscis, ^3 et
dixit :

Clamavi de tribulatione mea ad Dominum,
et exaudivit me ;
de ventre inferi clamavi,
et exaudisti vocem meam.
^4 Et projecisti me in profundum in corde maris,
et flumen circumdedit me :
omnes gurgites tui, et fluctus tui super me transierunt.
^5 Et ego dixi :
Abjectus sum a conspectu oculorum tuorum ;
verumtamen rursus videbo templum sanctum tuum.
^6 Circumdederunt me aquæ usque ad animam :
abyssus vallavit me,
pelagus operuit caput meum.
^7 Ad extrema montium descendi ;
terræ vectes concluserunt me in æternum :
et sublevabis de corruptione vitam meam, Domine Deus meus.
^8 Cum angustiaretur in me anima mea,
Domini recordatus sum :
ut veniat ad te oratio mea,
ad templum sanctum tuum.
^9 Qui custodiunt vanitates frustra,
misericordiam suam derelinquunt.
^10 Ego autem in voce laudis immolabo tibi :
quæcumque vovi, reddam pro salute Domino.

^11 Et dixit Dominus pisci, et evomuit Jonam in aridam.

3 ^1 Et factum est verbum Domini ad Jonam secundo, dicens : ^2 Surge, et vade in Niniven, civitatem
magnam, et prædica in ea prædicationem quam ego loquor ad te. ^3 Et surrexit Jonas, et abiit in
Niniven juxta verbum Domini : et Ninive erat civitas magna, itinere trium dierum. ^4 Et cœpit Jonas
introire in civitatem itinere diei unius : et clamavit, et dixit : Adhuc quadraginta dies, et
Ninive subvertetur. ^5 Et crediderunt viri Ninivitæ in Deum, et prædicaverunt jejunium, et vestiti
sunt saccis, a majore usque ad minorem. ^6 Et pervenit verbum ad regem Ninive : et surrexit de
solio suo, et abjecit vestimentum suum a se, et indutus est sacco, et sedit in cinere. ^7 Et
clamavit, et dixit in Ninive ex ore regis et principum ejus, dicens : Homines, et jumenta, et
boves, et pecora non gustent quidquam : nec pascantur, et aquam non bibant. ^8 Et operiantur saccis
homines et jumenta, et clament ad Dominum in fortitudine : et convertatur vir a via sua mala, et ab
iniquitate quæ est in manibus eorum. ^9 Quis scit si convertatur et ignoscat Deus, et revertatur a
furore iræ suæ, et non peribimus ? ^10 Et vidit Deus opera eorum, quia conversi sunt de via sua
mala : et misertus est Deus super malitiam quam locutus fuerat ut faceret eis, et non fecit.

4 ^1 Et afflictus est Jonas afflictione magna, et iratus est : ^2 et oravit ad Dominum, et dixit :
Obsecro, Domine, numquid non hoc est verbum meum cum adhuc essem in terra mea ? propter hoc
præoccupavi ut fugerem in Tharsis : scio enim quia tu Deus clemens et misericors es, patiens et
multæ miserationis, et ignoscens super malitia. ^3 Et nunc, Domine, tolle, quæso, animam meam a me,
quia melior est mihi mors quam vita. ^4 Et dixit Dominus : Putasne bene irasceris tu ? ^5 Et
egressus est Jonas de civitate, et sedit contra orientem civitatis : et fecit sibimet umbraculum
ibi, et sedebat subter illud in umbra, donec videret quid accideret civitati. ^6 Et præparavit
Dominus Deus hederam, et ascendit super caput Jonæ, ut esset umbra super caput ejus, et protegeret
eum (laboraverat enim) : et lætatus est Jonas super hedera lætitia magna. ^7 Et paravit Deus vermen
ascensu diluculi in crastinum : et percussit hederam, et exaruit. ^8 Et cum ortus fuisset sol,
præcepit Dominus vento calido et urenti : et percussit sol super caput Jonæ, et æstuabat : et
petivit animæ suæ ut moreretur, et dixit : Melius est mihi mori quam vivere. ^9 Et dixit Dominus ad
Jonam : Putasne bene irasceris tu super hedera ? Et dixit : Bene irascor ego usque ad
mortem. ^10 Et dixit Dominus : Tu doles super hederam in qua non laborasti, neque fecisti ut
cresceret ; quæ sub una nocte nata est, et sub una nocte periit : ^11 et ego non parcam Ninive,
civitati magnæ, in qua sunt plus quam centum viginti millia hominum qui nesciunt quid sit inter
dexteram et sinistram suam, et jumenta multa ?