Multī hominēs eam timēbant.
Hominēs in eā villā per tōtam
noctem clamōrem audiēbant. Tum
appārēbat īdōlum senex et
horribilis! Omnēs hominēs īdōlum
verēbantur.
Ergō, nēmō in eā villā
habitāre cupiēbat. Quōdam
diē venit philosophus
nōmine Athēnodōrus.
Athēnodōrō villa placēbat
et eam emit.
Vespere Athēnodōrus
imperat servī lectum in
prīmā parte villae pōnere
et lūmen portāre. Tum
servum imperat dormīre.
Tum iterum magna vox vinculōrum
auditur. Athēnodōrus de mensā
rēspicit et vīdet īdōlum iuxta se tacitē
stāre. Īdōlum Athēnodōrum hortātur:
“Surge et venī”. Is tamen nōn surgit,
sed iterum epistulam scrībere incipit.
Nam is nōn timēbat īdōlum.
Tum īdōlum suprā caput
Athēnodōrī lamentātur.
Athēnodōrus rēspicit īdōlum et id
iterum eī imperat venīre.
Athēnodōrus lūmen capit et īdōlum
sequitur. Per villam īdōlum eum
dūcit. Propter gravitūdinem
vinculōrum lentē ambulat.
Īdōlum philosophum
dūcit in āream villae, tum
ēvānescit. Athēnodōrus
herbās in āreā pōnit.
Erat Athēnīs
magna et
spatiōsa villa.
Posterō diē imperat
āream villae effodere.
Inveniuntur hominis
ossa inter vincula.
Ossa pūblicē
sepeliuntur. Omnēs
dīcunt īdōlum nunc in
villā nōn apparēre.
Epistulam scrībere incipit.
Prīmum erat silentium noctis,
sed deinde audiēbat vincula
strepitum facere. Athēnodōrus
stilum in mensam pōnit.
Athēnodōrus et īdōlum