CAESARIUS Z HEISTERBACHU, DIALOGUS MIRACULORUM


Liber X. De miraculis

Capitulum LXVIII. Item de bufone qui in phyala bibuli sacerdotis repertus est

In Berge villa Dioecisis Coloniensis sacerdos quidam celebrat, homo satis mirabilis, et gulae totus
deditus. Nolo eum nominare; spero quod adhuc vitam suam debeat emendare. Huic consuetudo est
tempore aestivo, propter incitamenta gulae, tantum in phyalis bibere, id est in scyphis vitreis.
Die quadam phyalam suam vino repletam tollens, cum nescio cui illam ad potandum porrigeret, bufo
magnus fundo insedit. De qua visione valde terri mirabantur, quomodo corpus tam grande intrare
potuisset, cum eidem vasi quod inferius diffundebatur esset collum longum et exile nimis. Cumque
sacerdos non posset vermem eicere neque vas vellet frangere, in locum unde illud tulerat reposuit
et post horam reversus, nihil in eo reperit. Nimirum liquor ille miraculose conversus fuerat in
vermem horridum, ut eius exemplo sacerdos abhorreret ebrietatem.


Liber XII. De praemio mortuorum

Capitulum XLVI. De scholare, cuius anima in specie columbae assumpta est

In civitate Bonnensi quaedam inclusa erat habitans, religiosa satis atque devota. Haec cum nocte
quadam rimulis cellae suae splendorem immitti cerneret, et diem esse putaret, territa propter horas
nondum dictas, surrexit, fenestram versus cimiterium aperuit; et ecce iuxta caput sepulchri
cuiusdam scholaris recenter illuc sepulti, miri decoris feminam stare conspexit. Gloria corporis
eius eandem lucem creaverat. Stabat et columba nivea super tumulum, quam illa rapiens misit in
sinum suum. Inclusa vero licet iam intelligeret quae esset, tamen cum reverentia quaenam foret
requisivit. Cui illa: Ego sum mater Christi et animam scholaris huius, qui vere martyr est, tollere
veni. Revera scholares, si innocenter vivunt, et libenter discunt, martyres sunt. Quod si postea
artes doctas in caritate, maxime in Dei servitio exercuerint, magnam ex hoc mercedem consequentur.
De hoc audias exemplum.