»qu'elles étaient paint jalouses qu'elles in Is voyant s'échap-i oľľľirnnt l'une un i brosse en corail, Fice ä une telle in-MN3 pas et, avec pré-[jnes, celui en or et Inua vivement son
ft chose" pensa-t'il
a montér třes haut, :aient ä bouger, jus-vlenne le tremper.
ue ca! se dit Bixu, 'avoir peur en ren-indait d'un nuage
I pas trěs loin avec 'UX t'emmener jus-
vos la pierre? Non? JS derniers mots.
ÍXU. Thor en per-•UX. Urtzi parla:
celui-lá, jeunot. II ds ce qui se passe
jvait le savoir puis-' des eclairs aux
flea tormenta... Un rayo escapó desorienta-do y Bixu deseubrió que podia agarrarlo con SU mano sin quemarse. Sólo producía cosqui-llitas. Una vez más huyó sin que los dos ri-vales se dieran cuenta.
■ jEstoy cansado de todo estoj -se dijo Bixu Bňíentras llegaba al punto más alto del Larun.
B> No me extraňa.
|Otra voz!. Basajaun, recostado tranquila-fílěnte en la hierba, le sonreia. A Bixu le re-i§rdó a un gran oso de peluche y se quedo Iranquilo.
■ ^Sabes dónde está la piedra mágica? -se Itrevió a preguntar.
■ Aqui mismo, delante de ti -y seňaló unas Hrtas peludas detrás de un riachuelillo -^PirQ sabes lo que debes hacer?.
lixu se acordó de que el gentil y sus com-pineros tenían las piernas mojadas y cruzó dicldido el río. Al llegar a las zarzas pelu-|ji§ Sólo dudó un instante y el peine de oro hiillô en su mano. Mientras las peinaba con plň soltura. Asi, todas lisas, no eran obstá-fyto para introducir la mano entre ellas... y hm ô la piedra y juna gran capa de material IWÉglco que la cubría!. Basajaun se rió de la niľi de Bixu:
i jUlB tu cabeza! -le dijo.
- Mutiko, ez zara oso urrutira iritsiko eguraldi honekin. Nah i ba-duzu, nik igoko zaitut tontorreraino -esan zion.
- Bai, eta horrela zeu harriarekin geratzeko, ezta? -Tximista urdin batek bere azken hitzak tapatu zituen. Ez ba! -oihu egin zuen Bi-xuk. Thor bera agertu zen haien aurrean. Urtzik hitz egin zuen:
- Ez kasurik egin honi, gaztetxo. Atzerritarra da eta ez daki ezer hemen gertatzen ari denaz.
Baina, itxuraz, bazekien, ze, Urtziren oinetara tximista bihurriak botatzen hasi bait zen eta honek, kontraerasoari ekin zion. Segi-tuan izan zuen Bixuk bere aurrean ekaitz txiki baina ikusgarri bat... Tximista bat galdu zitzaien, eta Bixu konturatu zen erre gäbe har-tu zitekeela eskutan. Kili-kili bakarrik egiten zion. Berriz ere ihesi joan zen, bi lehiakideak konturatu gäbe.
-  Nazkatu naiz guzti honetaz! -esan zuen Bixuk Larun mendiko tontorrera iristen ari zen bitartean.
-  Ez da harritzekoa.
Beste ahots bat! Basajaunak, belar gainean lasai-lasai etzanda, irrifar egiten zion. Bixuri gezurretako artza handi bat ekarri zion gogora eta lasai geratu zen.
- Ba al dakizu non dagoen harri majikoa? -galdetzera ausartu zen.
- Hementxe bertan, zure aurrean -eta errekasto baten atzeko šasi iletsu batzu seinalatu zituen -Ba al dakizu zer egin behar duzun, ordea?
Sf^iP
piods d'Urtzi, qui commenca la <. attaque. Biontöt Bixu dovunt. lui une mais magnifique tempôte. Un éclair r rigé s'échappa et Bixu se rendit compt pouvait ľattraper de la main sans se 1 II le chatouillait seulement. Encore ur il s'échappa sans que les rivaux ne s'e dent compte.
- J'en ai assez de tout cela se dit Bixi dis quil arrivait au point le plus éle Larrun.
-  Cela ne m'étonne pas!
- Une autre voix! Basajaun couché tr, llement dans ľherbe lui souriait. II re blait, pensait Bixu, a un grand ou peluche et il se tint tranquille.
-  Sais-tu ou est la pierre magique! C lui demander.
- Ici méme, devant toi, et il lui montrí ques buissons touffus, derriěre un tou ruisseau.
-  Mais sais-tu ce que tu dois faire.7
Bixu se rappela que le Gentil et ses pagnons avaient les pieds mouillés et une allure décidée, il traversa le ruisse; arrivant pres des buissons touffus, il n ta qu'un instant et le peigne en or brillí sa main, tandisqu'il peignait les taillis aisance. Alors, rendus lisses, ils ne fai plus obstacle á la main... et il prit la \ avec sa grande enveloppe magique! jaun se mit ä rire de ľexpression de
-  Sers-toi de ta corvollo! lui (lit lil.