Iordanis Romana et Getica. Ed. T. Mommsen. MGH AA V.1. Berlin 1882, s. 109-110 (kapitola 38).


XXXVIII

Convernere partes, ut diximus, in campos Catalaunicos. erat autem positio loci declivi tumore in
editum collis excrescens. quem uterque cupiens exercitus obtinere, quia loci oportunitas non parvum
beneficium confert, dextram partem Hunni cum suis, sinistram Romani et Vesegothae cum auxiliariis
occuparunt, relictoque de cacumine eius iugo certamen ineunt. dextrum itaque cornum cum Vesegothis
Theoderidus tenebat, sinistrum Aetius cum Romanis, conlocantes in medio Sanguibanum, quem superius
rettulimus praefuisse Alanis, providentes cautioni militari, ut eum, de cuius animo minus
praesumebant, fidelium turba concluderent. facile namque adsumit pugnandi necessitatem, cui
fugiendi inponitur difficultas. e diverso vero fuit Hunnorum acies ordinata, ut in medio Attila cum
suis fortissimi locaretur, sibi potius rex hac ordinatione prospiciens, quatenus inter gentis suae
rubor positus ab imminenti periculo redderetur exceptus. cornua vero eius multiplices populi et
diversae nationes, quos dicioni suae subdiderat, ambiebant. inter quos Ostrogotharum praeminebat
exercitus Valamire et Theodemire et Videmire germanis ductantibus, ipso etiam rege, cui tunc
serviebant, nobilioribus, quia Amalorum generis eos potentia inlustrabat; eratque et Gepidarum
agmini innumerabili rex ille famosissimus Ardaricus, qui ob nimiam suam fidelitatem erga Attila
eius consiliis intererat. nam perpendens Attila sagacitate sua, eum et Valamerem, Ostrogotharum
regem, super ceteros regulos diligebat. erat namque Valamir secreti tenax, blandus alloquio, dolis
gnarus; Ardaricus fide consilio, ut diximus, clarus. quibus non inmerito contra parentes Vesegothas
debuit credere pugnaturis. reliqua autem, si dici fas est, turba regum diversarumque nationum
ductores ac si satellites notibus Attilae atendebant, et ubi oculo annuisset, absque aliqua
murmuratione cum timore et tremore unusquisque adstabat, aut certe, quod iussus fuerat,
exequebatur. solus Attila rex omnium regum super omnes et pro omnibus sollicitus erat. fit ergo de
loci, quem diximus, oportunitate certamen.



Překlad:

Chrestomatie k světovým dějinám feudalismu I. Praha 1962, s. 18-19, č. 9 (více vydání, různé strany
a číslování).