Niniejsza praca skupia się na narzędziu powtarzania w twórczości Samuela Becketta. Zakłada ona, że powtórzenie jest najbardziej charakterystycznym narzędziem w dramatycznej twórczości autora. Dana analiza ma służyć jako przykład alternatywnych badań nad utworami Becketta, poza typowym umieszczaniem autora w kontekście teatru absurdu i konwencjonalnym dzieleniem jego twórczości na poszczególne etapy.