2017
Międzynarodowa konferencja jako instytucja dyscyplinująca. „Rewizjonistyczne tendencje” w polskim kinie lat 1957-1960 z perspektywy radzieckiej
SKOPAL, PavelZákladní údaje
Originální název
Międzynarodowa konferencja jako instytucja dyscyplinująca. „Rewizjonistyczne tendencje” w polskim kinie lat 1957-1960 z perspektywy radzieckiej
Název anglicky
International conferences as a tool of disciplination. The revisionist tendencies in Polish Cinema 1957-1960 from Soviet perspective
Autoři
SKOPAL, Pavel (203 Česká republika, garant, domácí)
Vydání
Krakov, Kino polskie jako kino transnarodowe, od s. 127-137, 11 s. 2017
Nakladatel
TAiWPN Universitas
Další údaje
Jazyk
polština
Typ výsledku
Stať ve sborníku
Obor
60405 Studies on Film, Radio and Television
Stát vydavatele
Polsko
Utajení
není předmětem státního či obchodního tajemství
Forma vydání
tištěná verze "print"
Kód RIV
RIV/00216224:14210/17:00099498
Organizační jednotka
Filozofická fakulta
ISBN
978-83-242-3081-5
Klíčová slova anglicky
co-productions; transnational cinema; Soviet cinema; Polish cinema; conferences; Cold War
Štítky
Příznaky
Mezinárodní význam, Recenzováno
Změněno: 20. 3. 2018 11:03, Mgr. Igor Hlaváč
V originále
Trzykrotnie w ciągu czterech lat, w trzech różnych miejscach przedstawiciele branży filmowej z 12 krajów spotykali się, żeby dyskutować nad dramaturgicznymi, twórczymi, technologicznymi oraz ideologicznymi problemami, którym zamierzali wspólnie stawić czoło. Te wystawne zjazdy zorganizowane pod nazwą Konferencji twórców filmowych krajów socjalistycznych natychmiast prowokują do postawienia serii następujących pytań. Kto i jak zainicjował międzynarodowe spotkania? Jaki wpływ miały one wywrzeć na wschodnioeuropejski przemysł filmowy? Jak to się stało, że tak potężna próba skoordynowania kinematografii bloku wschodniego odbyła się w burzliwym okresie odwilży, powstania na Węgrzech, kolejnych kampanii „antyrewizjonistycznych” oraz kulturalnej odnowy w Polsce? Tekst ten stanowi próbę odpowiedzi na owe pytania, ze szczególnym uwzględnieniem pozycji kina polskiego i jego przedstawicieli na wspomnianych konferencjach. Dzięki badaniom serii ogromnych międzynarodowych zjazdów, jakimi były opisywane konferencje, a także sposobu, w jaki zostały one zorganizowane i poprowadzone, możemy szczegółowo prześledzić praktyki radzieckiej dyplomacji kulturalnej, jej mechanizmy dyscyplinujące oraz mocne i słabe strony. Jednocześnie potrafimy lepiej zrozumieć presję, której zostali poddani – na międzynarodowej arenie bloku wschodniego – polscy filmowcy i pracownicy kinematografii pod koniec lat 50.
Anglicky
Three times within four years, at three different places, representatives of film industries from 12 countries met to discuss common dramaturgical, creative, technological, as well as ideological problems they were facing. The three rather robust events, named as Conference of cinema industry workers of socialist countries, certainly deserve an attention. They immediately provoke a series of questions: who, and why, initiated the international meetings? What was the intended impact of the conferences on the East-European film industries? How that happened that such massive attempt to coordinate the Soviet bloc cinema emerged in the turbulent years of the period of the Thaw, of a revolt in Hungary, of the subsequent campaign against “revisionism”, and of a cultural resurgence in Poland? This paper answers the questions and focus on the position of the Polish cinema and its representatives at the conferences. Through a study of the series of the massive international events, and of the way they were implemented and organized, we can see in details the practices of the Soviet international film diplomacy, its forcing mechanisms, its strengths and weaknesses. At the same time, we can better understand the pressure the Polish filmmakers and cinema officials had to face in the late 1950s on the international floor of the Soviet bloc.
Návaznosti
| MUNI/A/1077/2016, interní kód MU |
|