Ciało tekstu, tekst ciała. O cielesności i Księdze w powieści Amira Gutfreunda Agadat Bruno we-Adela

PALKOVÁ, Hana Nela. Ciało tekstu, tekst ciała. O cielesności i Księdze w powieści Amira Gutfreunda Agadat Bruno we-Adela. Schulz/forum. Gdańsk: Fundacja Terytoria Książki, 2020, Neuveden, č. 15, s. 65-73. ISSN 2300-5823. Dostupné z: https://dx.doi.org/10.26881/sf.2020.15.04.

Základní údaje

• Originální název: Ciało tekstu, tekst ciała. O cielesności i Księdze w powieści Amira Gutfreunda Agadat Bruno we-Adela
• Název česky: Tělo textu, text těla. O tělesnosti a Knize v románu Amira Gutfreunda Agadat Bruno ve-Adela
• Název anglicky: Body of the text, text of the body. On corporeality and the Book in Amir Gutfreunďs novel Last Bullet Calls it
• Autoři: PALKOVÁ, Hana Nela (203 Česká republika, garant, domácí).
• Vydání: Schulz/forum, Gdańsk, Fundacja Terytoria Książki, 2020, 2300-5823.

Další údaje

• Originální jazyk: polština
• Typ výsledku: Článek v odborném periodiku
• Obor: 60206 Specific literatures
• Stát vydavatele: Polsko
• Utajení: není předmětem státního či obchodního tajemství
• WWW: URL
• Kód RIV: RIV/00216224:14210/20:00116492
• Organizační jednotka: Filozofická fakulta
• Doi: http://dx.doi.org/10.26881/sf.2020.15.04
• Klíčová slova česky: Text; tělo; graffiti; smrt; sny
• Klíčová slova anglicky: Text; body; graffiti; death; dreams
• Štítky: RIV-zkontrolováno, rivok
• Příznaky: Mezinárodní význam, Recenzováno

Anotace

Autorka przedstawia w swoim artykule relację, jaka zachodzi pomiędzy ciałem i tekstem w ostatniej powieści izraelskiego pisarza Amira Gutfreunda Agadat Bruno we-Adela. Głównymi toposami dzieła są właśnie dwa wspomniane elementy, przy czym tekstem są w tym przypadku opowiadania z tomu Sanatorium pod klepsydrą. Analiza literaturoznawcza opiera się na rozważaniach eseistycznych Danieli Hodrovej, która tekst pojmuje jako tkaninę i tkankę, dzieło otwarte z miejscami „zarodkowymi”, zdolnymi do wiązania się z innymi tekstami. Autorka przygląda się serii opisanych w powieści i popełnionych we współczesnym Izraelu morderstw, których ofiary łączy nie tylko śmierć zadana nietypowym rodzajem broni z czasów brytyjskiego Mandatu Palestyny, lecz także graffiti z Sanatorium pod klepsydrą oraz pewna stara tajemnica. Tworzenie tekstu analizowane jest w artykule jako proces tkania i zanurzenia w głębokim śnie, refleksji zostaje też poddana przestrzeń za tekstem, między tekstem i nad tekstem, które razem składają się w swoistą nić fabuły, tworzą wzorzec tkaniny o konkretnym znaczeniu i nadają całemu procesowi kontekst. Konkluzją szkicu jest pokazanie, w jaki sposób graffiti z powieści Legenda o Brunonie i Adeli, swojego rodzaju pierwotny „głos z zewnątrz” wpisuje się swoim tekstem w kolektywną duszę miasta, starając się opisać ją na nowo.

Anotace česky

Autorka ve svém článku sleduje, jak spolu komunikují tělo a text v posledním románu izraelského spisovatele Amira Gutfreunda Agadat Bruno ve-Adela, v němž se ústředními topoi stávají právě tělo a text, tedy texty Schulzových povídek ze Sanatoria na věčnosti. Opírá se přitom o esejistické úvahy Daniely Hodrové, která chápe text jako tkaninu i tkáň, jako otevřené dílo se zárodečnými místy a schopností vázat na sebe jiné texty. Autorka postupně zkoumá kontext série vražd ze současného Izraele, jehož oběti pojí kromě usmrcení raritní zbraní z doby britského mandátu Palestiny také graffiti ze Sanatoria na věčnosti a staré tajemství, sleduje psaní textu jako tkaní i hlubinné snění, zkoumá tedy zátextí, mezitextí a nadtextí, aby tak spletla nit příběhu ve smysluplný vzor tkaniny, dobrala se kontextu. Zároveň ukazuje, jak se graffiti v Legendě o Brunovi a Adéle, tento divošský hlas odjinud, snaží svým textem vepsat do kolektivní duše města a přepsat ji.

Anotace anglicky

In her article, the author observes the communication between body and text in the latest novel published by the Israeli writer Amir Gutfreund Agadat Bruno ve-Adela, in which the body and text stand in its center, thus related to the texts of Schulz's short stories from the Sanatorium under the Sign of the Hourglass. The present work refers to the essayistic considerations of Daniela Hodrová, who understands the text as a fabric and a tissue, as an open work with germinal places and its ability to attract other texts. The author gradually examines the context of murder series committed in contemporary Israel, whose victims are linked with each other not only to the rare killing weapon with its origin from the time of British Palestinian Mandate, but also to graffiti from the Sanatorium under the Sign of the Hourglass and to old secrets. She sees the writing of text as weaving and deep dreaming, examines behind-text, inter-text and over-text in order to weave the thread of the story into a meaningful pattern of fabric, to gain the context. At the same time, she shows how the graffiti in The Legend of Bruno and Adela, this savage voice from elsewhere, tries to inscribe his text into the collective soul of the city and rewrite it.

Návaznosti

• MUNI/A/0900/2019, interní kód MU: Název: Slavistická badatelská dílna

Investor: Masarykova univerzita, Slavistická badatelská dílna, DO R. 2020_Kategorie A - Specifický výzkum - Studentské výzkumné projekty